به ميزاني كه انسان از سطح معمولي اوج بكيرد ،به خلوت مي رسد(شريعتي)

وقتي برسي سر دوراهي ** ندوني کجاي راهي ** تا بخوايي از اينو اون بپرسي ** مي بيني که ته راهي

فکر مي‌کني دردِ من بخاطر خورشيد است؟ چه فايده بهار بيايد؟ بادام‌ها شکوفه کنند؟ آخرش مگر مرگ نيست؟ هست، اما مگر من مي‌ترسم از مرگي که خورشيد مي‌آورد؟ من که هر فروردين يک سال جوان‌تر مي‌شوم، هر بهار عاشق‌تر مي‌شوم، مي‌ترسم؟ آه دوستِ من، دردِ من چيز ديگري است.... " اورهان ولي "

پروردگارا
دلم پر از آرزوهاى بزرگ است و دستانم خالى
يا دستانم را پر كن يا دلم را از آرزوهاى بزرگ خالى
كوروش كبير

مهمترین اعضای بدن دل و دماغ اند
که اگر دنیا را داشته باشی
و این دو را نه
هیچ نداری !

شريعتي جه زيبا ميكويد:هر دو مي كوشيم تا خود را به<آخرين قرباني>برسانيم.راستي آخرين قرباني كيست؟براي من ،تو،براي تو ،من.....