غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود
عجب فتادن مرد است در کمند غزال
سعدی

یکی بود یکی نبود زیر این سقف کبود یک غریبه آشنا دل و جونم و ربود اینجوری نگاه نکن گل یاس مهربون اون غریبه خودتی همیشه با من بمون

فراموش شدني نيستند آنان كه باخط مهر برقلبمان حك شدند حتي اگر دورند .

خدا را دوست دارم،حافظ را نیز دوست دارم.....اما خدا حافظی را آنهم از تو هرگز...

پشت پاخوردم زهرکس که گفت یارمنه.چون که دیدم روزوشب درپی آزار منه.هرکه دستی از محبت حلقه کرد برگردنم.دیدم این دست محبت حلقه دارمنه.

دیگر می ترسم از بهانه هایی که نزدیکم می کنند به اسم عشــــــــــــــــــق ! در فصاحت نگاه های گنگی که عشق را آلوده کرده اند..
هرزگی ات را به دوش عشق نگذار ....

دوستت دارم” را برای هر دویمان فرستادی
هم من ، هم او
خیانت میکردی یا عدالت ؟

هه ! مرا چه به فلسفه ؟؟؟
من هنوز در منطق چشمانت مانده ام !

تو تکراری ترین ” حضور ” روزگار منی
و من عجیب ؛ به آغوش تو
از آن سوی فاصله ها
خو گرفته ام . . .

هر روز این عشق یکطرفه را طی میکنم
یکبار هم تو گامی بدین سو بردار
نترس
جریمه اش با من !

خوشتر از قالی کرمان غزلی ساخته ام
نخ به نخ زیر قدمهای تو انداخته ام . . .

نقش ِچشمان ِخمارت ، چه کشیدن دارد ! / سایه ساران ِدو زلفت ، چه لمیدن دارد !
آن قدر خوب و ملیحی که به یک جرعه نگاه / حس مستی لبت طعم چشیدن دارد . . .

توضیح نمی خواهد....
تمام خواهش من یک جمله کوتاه است:
دلی که به تو سپرده ام...
به غم مسپار...!