چه عاشقانه میزنی تو زخم بر نگاه من

گلوی من که پاره شد تو ناله کن به جای من

نگاه پر طراوتت سکوت خانه شد، ببین 

کسی در عمق این نگه،غریبه شد برای من

به حکم عاشقانه ها دلم سرای غصه شد

به سنگ دوست، مرغ دل، پرید از هوای من

جواب قلب من چه شد، که در غروب عاشقی

به جای عاشقانه ها تباه شد بقای من

دل از کدام پنجره به سمت خانه خیره شد

پناه سینه ام چه شد، کجاست آشنای من